Η ανησυχία, αφ' ενός, είναι γενικότερη και σύνθετη. Θεωρείται σε αναμονή για τον κίνδυνο, και συνδέεται με τη δυνατότητα να προβλέψει, να προετοιμαστεί για, και να προσαρμοστεί στην αλλαγή. Συχνά, διαρκεί έναν μακροπρόθεσμο, και η αιτία της παραμένει λάθος καθορισμένη. Παραδείγματος χάριν, κάποιος δύσκολος για τη δημόσια ομιλία μπορεί να δοκιμάσει μια συμπίεση στο στομάχι για τις ημέρες πριν από μια σχεδιασμένη συζήτηση. Εφ' όσον υπάρχει ένας καλός λόγος για το φόβο ή την ανησυχία, και δεν παρεμποδίζει τη δυνατότητα να εργαστεί, να παίξει, και να κοινωνικοποιήσει, δεν θεωρείται πρόβλημα. Αλλά όταν η ανησυχία διαρκεί επάνω μια δική της ζωή και αρχίζει να αναστατώνει τις καθημερινές δραστηριότητες, η κατάσταση δεν είναι πλέον κανονική. Μια γνήσια συναισθηματική αναταραχή είναι τώρα στην εργασία... και είναι χρόνος να δει ένας γιατρός. Μεταξύ των επαγγελματιών που μπορούν να βοηθήσουν είναι ψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, και σύμβουλοι. Εντούτοις, είναι καλύτερο να ψαχτεί ένας επαγγελματίας που έχει ειδικευτεί την κατάρτιση στην γνωστικός-συμπεριφοριστική θεραπεία ή/και τη συμπεριφοριστική θεραπεία, ανάλογα με την περίπτωση, και που είναι ανοικτός στη χρήση των φαρμάκων, εάν είναι απαραίτητο. Εάν έχετε ανησυχήσει υπερβολικά για διάφορα καθημερινά προβλήματα για τουλάχιστον έξι μήνες και έχετε τουλάχιστον έξι από τα κοινά συμπτώματα της ανησυχίας που απαριθμούνται νωρίτερα, μπορεί να είχατε γενικεύσει την αναταραχή ανησυχίας. Έλεγχος με τον οικογενειακό παθολόγο ή το διανοητικό προσφέροντα ιατρικές υπηρεσίες σας. Η γενικευμένη αναταραχή ανησυχίας είναι ιδιαίτερα θεραπεύσιμη. Η βιοχημική θεωρία προτείνει ότι οι βιολογικές δυσαναλογίες, ίσως μεταξύ των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο, μπορούν να είναι η αρχική αιτία των αναταραχών ανησυχίας. Πράγματι, σε μια μελέτη οι ερευνητές ήταν σε θέση να προκαλέσουν μια επίθεση πανικού σε μερικούς ανθρώπους απλά με να εμποτίσουν ορισμένες χημικές ουσίες. Πολλοί επιστήμονες που συμμετέχουν στην έρευνα ανησυχίας τώρα υποστηρίζουν ότι οι διορθώνοντας βιοχημικές δυσαναλογίες με το φάρμακο πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος της επεξεργασίας. Άλλες μελέτες προτείνουν ότι οι βιοχημικές αλλαγές μπορούν επίσης να επιτευχθούν μέσω των ψυχολογικών και συμπεριφοριστικών αλλαγών που παράγονται από την ψυχοθεραπεία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας ριζοβολούν στις μεταδόσεις μεταξύ των κυττάρων νεύρων στον εγκέφαλο. Αυτά τα σήματα από το κύτταρο στο κύτταρο από οι χημικοί νευροδιαβιβαστές που απελευθερώνονται περνούν στη σύναψη (μικροσκοπικό χάσμα) μεταξύ ενός κυττάρου και του επόμενου.
διαβάστε περισσότερων...
|